Droga, która wszystko zmienia

- Skąd pomysł na Fundację Idź Dalej?

Z fascynacji i pasji do Camino de Santiago (Drogi św. Jakuba). Na Camino, czyli na szlaku, którym od średniowiecza pielgrzymi wędrują do grobu św. Jakuba w Composteli, po raz pierwszy znalazłam się blisko dziesięć lat temu. Do Hiszpanii wyruszyłam z Olsztyna, prosto z katedry św. Jakuba. To, co się potem stało – prawie miesiąc codziennego wędrowania z plecakiem – w dużej mierze zmieniło moje życie. Od tamtej pory opowiadałam o tej wyprawie wielu znajomym, bo to doświadczenie, które żyje w człowieku jeszcze długo po powrocie do domu. Potem były kolejne wyprawy do Hiszpanii, wolontariat w schronisku dla pielgrzymów, w końcu Camino stało się też tematem mojej pracy naukowej. W międzyczasie kolejne osoby z mojego otoczenia też wyruszały na Camino. Pomysł fundacji narodził się właśnie ze spotkań z tymi ludźmi, z próby dzielenia się naszym doświadczeniem i wiedzą. Można powiedzieć, że fundacja jest formą prawną, jaką nadaliśmy naszej wcześniejszej, „spontanicznej” działalności.

- Czym ma się zajmować fundacja?

Przede wszystkim zachęcamy ludzi, żeby się odważyli i ruszyli w drogę. Nieważne, czy to będzie daleka Hiszpania czy jednodniowa pielgrzymka do Gietrzwałdu (jeden ze szlaków prowadzi bowiem przez Olsztyn, Gietrzwałd, Ostródę…) Ważne, aby wstać z fotela i iść za znakami – żółtymi strzałkami i muszlami na niebieskim tle. I dać się tej drodze poprowadzić – to znaczy: ruszyć samemu lub w niewielkiej grupie, usłyszeć swoje własne myśli, porozmawiać z kimś w drodze, zmęczyć się, może nawet czasem zgubić, zachwycić się pięknem natury, poznać dziedzictwo kulturowe regionu. Misja fundacji obejmuje to wszystko: „przygotowujemy do drogi, towarzyszymy w rozwoju i pomagamy odkryć głęboki sens Drogi”.

- Jaki jest cel spotkań, które od stycznia odbywają się w Centrum św. Jakuba w Olsztynie?

Ideą spotkań pod wspólną nazwą „Droga inna niż wszystkie” jest łączenie ludzi, którzy dopiero planują swoje Camino z tymi, którzy już je przeszli i mogą podzielić się informacjami, doświadczeniami i poradami „z pierwszej ręki”. Na każde spotkanie przychodzi kilkadziesiąt osób i za każdym razem okazuje się, że w tym gronie znajdują się pielgrzymi z Olsztyna i okolic, którzy już mają za sobą przynajmniej jedno Camino. Każde spotkanie rozpoczyna część prelekcyjna. Na wcześniejszych spotkaniach była prezentacja o historii Camino, przyczynach renesansu szlaków, można było się dowiedzieć kim był św. Jakub i poznać znaczenie jakubowych symboli: muszli, kija pielgrzymiego, torby. Następnie przy kawie i herbacie toczą się rozmowy nieformalne, ludzie wymieniają się informacjami, polecają sobie lektury, doradzają, którą drogę wybrać.

- Co jest przewidziane na kwietniowe spotkanie?

Naszym gościem będzie ks. prof. Marian Machinek, który opowie o swojej pielgrzymce Drogą Francuską, czyli najpopularniejszym szlakiem Camino de Santiago. Ks. Machinek – na co dzień wykładowca na Wydziale Teologii UWM – przeszedł już dwa szlaki Camino w Hiszpanii, ci którzy go znają, wiedzą jak wspaniale o nich opowiada. Tym bardziej zapraszamy, by dołączyć do nas w piątek 24 kwietnia w Centrum św. Jakuba (przy olsztyńskiej katedrze), gdzie o godz. 18.00 będziemy mogli posłuchać jego relacji.

- Jakie macie plany związane z kolejnymi spotkaniami?

W maju Michał Ptak z naszej Fundacji opowie o swojej drodze z Porto do Composteli (Camino Portugues), w czerwcu zaś Łukasz Bardziński o wędrówce z Oviedo (Camino Primitivo). Planujemy także przejścia krótkich lokalnych odcinków Camino Polaco, na wzór tego, jak wędrują miłośnicy Camino z Krakowa czy Torunia. Mamy nadzieję, że po wakacjach uda nam się rozpocząć kolejny cykl spotkań, zwłaszcza że wiele osób wybiera się na Camino w okresie letnim i chcielibyśmy stworzyć im warunki, aby mogli opowiedzieć o swoich przeżyciach. Na razie szukamy jednak sponsorów, którzy wsparliby te działania, umożliwiając kontynuację spotkań.

- Czym dla Ciebie jest szlak św. Jakuba?

Hmm, łatwiej mi chyba powiedzieć, czym dla mnie nie jest… Nie jest trekkingiem, ani wycieczką do Hiszpanii… Jeśli ktoś marzy o wakacjach, powinien lepiej wybrać Barcelonę. Camino to zagadka, bo co sprawia, że ktoś przy zdrowych zmysłach decyduje się w pocie czoła, w upalnym słońcu dźwigać plecak przez kolejne dni, śpiąc w schroniskach, gdzie chrapie przy nim dziesięć innych osób? Nie potrafię tego wytłumaczyć. Ale każdy, kto raz tego doświadczy, wie, że to ma sens. Że to podróż, która ma swój cel i rytm – własną wewnętrzną dynamikę, której można się poddać lub nie. Tutaj nikt nie trafia przez przypadek, a sytuacje, które wydają się „przypadkowe” na Camino okazują się mieć największe znaczenie. Camino jest drogą inną niż wszystkie.