Zaprosić Boga na wesele - II niedziela zwykła

Każdy z nas pragnie szczęścia. By je osiągnąć jesteśmy gotowi na wiele wyrzeczeń, poświęceń, trudów. Swojego szczęścia szukamy w różnych obszarach i na różne sposoby. Na drodze swoich poszukiwań posługujemy się różnego rodzaju mapami, radami, wskazówkami. Spotykamy ludzi, którzy wydają nam się szczęśliwi. Staramy się ich naśladować, słuchać, powielać ich sposób życia, myślenia, działania. Szukamy takich mistrzów, przewodników i od nich gotowi jesteśmy uczyć się budowania szczęścia, życia. Gotowi jesteśmy czasem nawet zrobić wszystko cokolwiek nam powiedzą.
Jest to niebezpieczne. Już nie raz przecież człowiek zwiódł człowieka lub nawet całe grupy ludzi, całe narody. Nie wszyscy ludzie zasługują na zaufanie i nie ma człowieka, którego powinniśmy słuchać i naśladować całkowicie. Nikt z nas nie jest nieomylny i nikt z nas nie ma prawa decydować o życiu drugiego człowieka. Przez grzech jesteśmy niedoskonali, można powiedzieć, że duchowo, życiowo ślepi. Dlatego nie możemy się nawzajem prowadzić. Przecież zgodnie z Ewangeliczną przypowieścią „jeśli ślepy ślepego prowadzi obaj w dół wpadną” (Mt 15, 14).
Jest jednak ktoś, komu możemy zaufać całkowicie. Ktoś, za kim możemy podążać ślad w ślad, krok w krok. To Jezus Chrystus – Bóg – Człowiek, który jak nikt inny, zna się na życiu i na szczęściu. Tym prawdziwym, wiecznym, osiągniętym przez całkowitą wolność i nieskończoną miłość. On Jeden nas nie zawiedzie, nie wyprowadzi w pole, na manowce. Idąc za Nim nie wpadniemy w dół.
Warto więc dziś wziąć sobie do serca słowa Maryi „zróbcie wszystko cokolwiek wam powie”. I faktycznie spróbować zrobić to, do czego Jezus nas zachęca. Słudzy z dzisiejszej Ewangelii Go posłuchali i źle na tym nie wyszli, nie zawiedli się. My też się nie zawiedziemy. Słuchając Jezusa, robiąc to, co On nam mówi przez swoje życie, przez Ewangelię, osiągniemy szczęście, zbawienie, życie wieczne.

ks. Grzegorz Zapotoczny