Niechciany prorok - IV niedziela zwykła

POŚREDNICY BOŻEJ MIŁOŚCI

Wiara w Boga czyni życie człowieka pięknym i sensownym. Kiedy odkrywamy, że jest osoba, która pragnie naszego szczęścia - i to nie tylko na jakiś czas, ale na wieczność - wtedy za nic w świecie nie chcemy stracić tego daru. Nieraz jednak te nasze zapatrzenie się we własne szczęście może sprawić innym ból. Dzieje się to w przypadku, kiedy próbujemy zawłaszczyć źródło naszego szczęścia i wykluczyć innych z dostępu do niego.
Ewangelia najbliższej niedzieli zawiera opis wydarzenia, które jest ilustracją takiego zachowania. Jezus przypomina dwóch proroków: Eliasza i Elizeusza, którzy pomogli cudzoziemcom, osobom spoza narodu wybranego. I nie chodzi o samą pomoc, ale o plan Bożego działania, realizowany poprzez cuda. Ewangelista pisze: „Na te słowa wszyscy unieśli się gniewem”. Dlaczego? Gdyż w swojej wypowiedzi pokazał, że Boga nie można zamknąć i aresztować w celi jednego narodu, jednej grupy etnicznej lub religijnej. Bóg jest Panem całego świata i pragnie zbawienia każdego człowieka. I choć wierzę, że pełnia środków zabawienia jest w Kościele Katolickim, to jednak nie ograniczam Bożego działania.
Ten biblijny obraz z niedzielnej Ewangelii jest jakże aktualny w kontekście wydarzeń emigracyjnych w dzisiejszej Europie. Fale uchodźców i emigrantów przekraczają europejskie granice, aby osiedlić się i prowadzić spokojne życie. Podaje się, że ponad 80 proc. z nich jest wyznawcami islamu. Jego radykalna odmiana, którą także wyznaje część nowych przybyszów, nie uznaje Bożego działania poza sobą. Słowo „niewierny” jest synonimem każdego, kto nie przyjmie wiary Mahometa. I tu pojawia się wykluczenie innych i zawłaszczenie Boga. Byłbym niesprawiedliwy, gdybym jednak nie zauważył, że i po stronie chrześcijan pojawiają się podobne postawy – często powodowane lękiem i niepewnością. W ten sposób angażuje się Boży autorytet w zabawę przeciągania liny, na którym widnieje napis „Mam rację, Bóg jest mój”.
Czytając niedzielną Ewangelię zauważam, że Jezus w momencie kłótni i próby przywłaszczenia sobie prawdy Bożej, przechodzi pośród i oddala się. Oddala się z tych wszystkich miejsc i serc, w których nie ma miłości bliźniego i pozostawia je – czyniąc ziemią niczyją. Bóg oddala się od wszystkich, próbujących przejąć Go jako swoją własność. Natomiast zaprasza wszystkich, którzy chcą być depozytariuszami Bożej miłości. Nie jej właścicielami. Gdyż Boga nie można posiadać tak, jak posiada się rzecz, ale można go kochać i nieustannie odkrywać.

ks. Piotr Sroga