Dziadkowie wzywani na pomoc

Osłabiające się więzi rodzinne, samotność dziecka w świecie nowych technologii, zapracowanie rodziców, samotność osób starszych, kryzys wartości – te i podobne problemy przywołują temat o roli dziadków w życiu rodziny. To niełatwe i ciekawe zagadnienie poruszy ks. dr Michał Tunkiewicz - wykładowca na Wydziale Teologii UWM, kapelan wojewódzkiego Szpitala Dziecięcego w Olsztynie, koordynator diecezjalny dla współpracy z Fundacją Episkopatu Polski „Dzieło Nowego Tysiąclecia” oraz prezes Forum Prorodzinnego - Stowarzyszenia Wspierania Działań Prorodzinnych. Spotkanie odbędzie się 22 lutego (środa) o godzinie 17.00 w siedzibie Oddziału Stowarzyszenia "Civitas Christiana" przy ul. Prostej 5/6 w Olsztynie.

Dziadkowie to nie tylko wsparcie dla rodziców w sprawowaniu opieki nad dzieckiem, ale także często mistrzowie coachingu uczący, co jest ważne, nauczyciele historii, znawcy tradycji, mediatorzy rodzinni, nauczyciele szacunku i empatii. Idealistyczny obraz dziadków? Niekoniecznie. W przeciwieństwie do rodziców, często obciążonych zawodową pracą i dopiero uczących się rodzicielstwa, dziadkowie mają bezcenne doświadczenie, zwłaszcza to życiowe. Aby dziadek czy babcia stali się dla wnuka autorytetem, czeka ich niełatwa praca. Nie wystarczy niedzielny obiad czy zakup dla wnuka drogiego prezentu. Czymś, co przyciąga, jest szczęśliwe życie pełne pasji połączone z poświęconym wnukom czasem. Pełna optymizmu i pozytywnie nastawione do życia i ludzi babcia łatwiej przekona wnuka do swojego towarzystwa, nawet jeśli będzie się widywała z nim rzadziej niż ponura i zgorzkniała pesymistka. Aby dziadek stał się dla wnuka kimś ważnym, nie wystarczą jednak jego chęci. To także rodzice dziecka muszą mu dać szansę, zrobić w rodzinie przestrzeń na jego relację z dzieckiem, pokazać dziecku, że dziadek także dla nich jest kimś ważnym.

Różne relacje z dziadkami
Każdy z nas miał dziadka i babcie, nawet jeśli znaliśmy ich krótko bądź wcale. Jeszcze kilkanaście lat temu dziadkowie często mieszkali razem z dziećmi i wnukami. Ten model zmienił się na przestrzeli lat – dziadkowie często mieszkają teraz odrębnie, czasami za granicą. Można pogrupować relacje ze względu na typ zaangażowania dziadków:
- relacja zaangażowana – sprawowanie opieki nad wnukami, częste przy zamieszkiwaniu razem. Dziadkowie pełnią ważną rolę w wychowaniu wnuków.
- relacje zdystansowana – nie ma znaczącej roli wychowawczej dziadków, występują jako dalecy krewni rzadko widujący wnuki. Kontakt może być rzadki z powodu innego miejsca zamieszkania lub z powodów emocjonalnych (dziadkowie zajęci pracą i swoimi sprawami)
- relacja towarzyska – dziadkowie są towarzyszami, nie pełnią roli opiekunów. Częsty kontakt z wnukami, relacje ciepłe i bliskie. Dziadkowie angażują wnuki w swoje aktywności i pasje, razem spędzają czas.
Każdy z typów relacji zwraca uwagę, by nie ograniczać dziadków tylko do roli niani.

W dobie kryzysu wartości dziadkowie są tymi, którzy przypominają, co w życiu jest naprawdę ważne, jakie znaczenie ma czas poświęcony drugiemu człowiekowi. Oni już wiedzą, co znaczy pogoń za pracą, jaką cenę mają marzenia, jakie jest miejsce w życiu wiary i Boga. Są często żywymi świadectwami, że nie ma takich życiowych trudności, których nie da się pokonać. Wiedzą, co to znaczy popełnić błędy.

Może warto stworzyć im przestrzeń na relacje, skorzystać z ich obecności? Warto przyjść na spotkanie, posłuchać, zabrać głos.