Wielki Czwartek – Eucharystia i Kapłaństwo

„Nie ma (...) Eucharystii bez kapłaństwa, tak jak nie istnieje kapłaństwo bez Eucharystii” – pisał święty Jan Paweł II w swojej książce pt. Dar i tajemnica. Prawda ta w szczególny sposób urzeczywistnia się w Wielki Czwartek, dzień w którym te dwa sakramenty zostały ustanowione przez Jezusa Chrystusa.

Od wieków tego dnia były sprawowane dwie Msze święte – tak jest do dziś. W godzinach przedpołudniowych biskup wraz z kapłanami celebruje w kościele katedralnym tzw. Mszę Krzyżma, podczas której dokonuje konsekracji Krzyżma i błogosławi olej chorych. Tego dnia zgromadzeni kapłani odnawiają swoje przyrzeczenia, które złożyli na ręce biskupa podczas święceń. Jest to wymowny znak jedności ze swoim biskupem i czci wobec wielkiego daru, jakim dla każdego księdza jest łaska święceń.

Drugą mszą sprawowaną tego dnia jest Msza Wieczerzy Pańskiej, która rozpoczyna Triduum Paschalne – pamiątkę męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. Cała liturgia ma swoje głębokie zakorzenienie w wydarzeniach, jakie opisane są w Ewangelii – Ostatnia Wieczerza, zdrada Judasza, pojmanie i uwięzienie Jezusa. Każdy wierny gromadzi się na tej mszy, tak jak uczniowie wraz z Jezusem w Wieczerniku, bowiem uczestniczymy w tych samych wydarzeniach, jakie rozegrały się przed 2 tysiącami lat: Jezus zaprasza nas do stołu, bierze chleb oraz wino w swoje ręce i przemienia je na naszych oczach w swoje święte Ciało i Krew dając początek Eucharystii – największej świętości dla wszystkich katolików.

Ostatnia Wieczerza – testament miłości Jezusa, który uczy każdego z nas byśmy służyli sobie nawzajem: „To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem” (J 15, 12). Nauka płynąca z tych świętych obrzędów jest następująca – do sprawowania Eucharystii potrzeba kapłaństwa i wzajemnej miłości. Niech ten dzień będzie szczególną okazją do modlitwy za wszystkich kapłanów i dziękczynienia Jezusowi za Jego święte Ciało i Krew.

ks. Mateusz Spakowski,