Tradycje świąteczne przekazujemy z pokolenia na pokolenie

Danuta, 62 lata: Uwielbiam Święta Bożego Narodzenia bo to czas radości i wspólnego świętowania Już od dzieciństwa kojarzy mi się nam z rodziną, choinką, prezentami i kolędami. Jest to taki czas, na który czeka się z niecierpliwością. Warto podczas tych chwil cieszyć się wolnym czasem i towarzystwem najbliższych - głównie rodziny, ale często także przyjaciół. W okresie Bożego Narodzenia wszyscy jesteśmy dziećmi. Każdy z utęsknieniem wypatruje tego niezwykłego dnia w roku, kiedy rzeczywistość miesza się z magią. I choć czasy zmieniają się, przybywa nam lat i siwych włosów, to nie zmieniamy się w pewnych kwestiach. Z utęsknieniem wypatrujemy śniegu, sianka pod białym obrusem, miejsca dla przypadkowego gościa, wyczuwalnym zapachem pierników i oczywiście choinką … Jako dziecko Wigilię spędzałam u dziadków w gronie rodziny. było nas ze trzydzieści osób, skromna wieczerza a na niej koniecznie 12 potraw. Z zachwytem czekaliśmy na pierwszą gwiazdkę, bo wiedzieliśmy, że Mikołaj przyniesie nam prezenty. Cieszyliśmy się z każdego drobiazgu. Ale w tym wszystkim najważniejsza była atmosfera, która panowała w domu i oczywiście śnieg. Śpiewaliśmy wesoło kolędy, przytulaliśmy się, wspólnie szliśmy na Pasterkę, by pokłonić się małemu Jezusowi. Wiele z tych tradycji przeniosłam do swojego domu. Każde święta są dla mnie wyjątkowe.

Krystyna, 75 lat: My, Polacy jesteśmy w bardzo szczególny sposób przywiązani do tradycji. I choć zauważa się, że ludzie coraz częściej mają chęć wypoczywać gdzieś pod palmami podczas Bożego Narodzenia, to jednak wiele jest osób, którzy nie wyobrażają sobie tradycyjnych świąt. Dla nas ważna jest choinka, 12 potraw, biały obrus, sianko, pasterka, kolędy. Okres Bożego jest i był bardzo klimatycznym czasem. Kiedyś nie wszystkim ludziom żyło się dostatnio, ale mimo to chętnie włączali się w świętowanie, przestrzegając tradycji. Było nas w domu 8 osób ale na stole zawsze pojawiało się dodatkowe nakrycie, dla zbłąkanego wędrowca. Pamiętam, że pytałam co roku mamę, po co ten talerz, a ona mówiła, że to nasza tradycja, że jak taki wieczór ktoś zapuka do drzwi to trzeba go ugościć. Ja w swoim domu kultywuję większość tradycji Bożonarodzeniowych, jedną z nich jest właśnie ten talerzyk dla gościa. Dla mnie jest nie tylko zwykłym symbolem, przypomina mi też o tych, którzy już nigdy nie zasiądą z nami i nie podzielą się opłatkiem.

Jan, 81 lat: Ze wzruszeniem zasiadam do świątecznego stołu. Cieszę się, że dane mi podzielić się opłatkiem z moimi bliskimi, widzieć radość dzieci, wnuków i prawnuków. Kiedyś nie były to tak piękne i kolorowe święta, a jednak czekaliśmy na nie z niecierpliwością. Kiedy patrzę na swoje wnuki to łzy cisną mi się do oczu... Nie dlatego, że nie miałem tych wszystkich zabawek i smakołyków ale dlatego, że moi bracia i rodzice już nie żyją. Coraz częściej moje myśli w święta ulatują właśnie do nich. Pamiętam jak mama piekła ciasto na święta a po domu roznosił się zapach. Tata w wigilię przynosił choinkę, dekorowaliśmy ją szyszkami, papierowymi ozdobami. Nie było kolorowych lampek, ale podczas wigilijnej kolacji na środku stała pasyjka i płonęła świeca. Pod obrusem było sianko. Byliśmy biedni i nie mieliśmy suto zastawionego stołu ale mieliśmy siebie. I to było piękne. Dziś mamy wszystko ale coraz mniej czasu dla siebie...

Wiesław, 67 lat: Bardzo lubię święta Bożego Narodzenia. Świąteczny nastrój podkreślają przystrojone różnokolorowymi lampkami ulice, domy i drzewa, barwne wystawy sklepowe, kolorowe choinki. I my chyba w tym czasie staramy się być lepsi, budzi się w nas ta lepsza strona naszego człowieczeństwa. W tym okresie pamiętamy o ubogich, samotnych, skrzywdzonych przez los. Święta to nie tylko prezenty czy choinka, ale przede wszystkim bycie razem w rodzinie. Przy naszym wigilijnym stole zazwyczaj spotyka się porozjeżdżana po kraju i świecie rodzina. Czasami jest to jedyna okazja na spotkanie najbliższych osób w jednym gronie. Święta Bożego Narodzenia to szczególny czas nie tylko na spotkania rodzinne. Dla wielu osób narodziny Zbawiciela to nowe nadzieje i postanowienia życiowe. Jest zwyczaj związany ze Świętami Bożego Narodzenia, który ocalił już wiele małżeństw, rodzinnych więzi i przyjaźni. Tradycja ta istnieje w naszej kulturze od wieków, a jednak wiele osób nie zwraca w tym sensie większej uwagi. Zwyczaj ten jakże prosty, piękny i potrzebny: dzielenie się opłatkiem. Ja z żoną właśnie przy świątecznym stole się pogodziłem, daliśmy sobie drugą szansę i jesteśmy razem ponad 40 lat. Nie uciekajmy od najbliższych w ten czas wigilijny, nie marnujmy szansy na spotkanie i pojednanie. Życie jest takie krótkie i nie wiadomo, kiedy się zakończy. Przecież święta to czas wybaczania... Czas, w którym milkną wszelkie spory...

Grażyna, 63 lata: Świąteczne zwyczaje w Polsce są bardzo ważne, pielęgnowane i przekazywane z pokolenia na pokolenie. Wigilia wraz z swoimi obrządkami z pewnością należy do najpopularniejszych z nich. Jednak oprócz wolnego miejsca przy stole, choinki czy łamania się opłatkiem istnieje wiele innych, mniej znanych zwyczajów bożonarodzeniowych, które są kultywowane i pielęgnowane w różnych miejscach Polski. Wiele rodzin w Polsce, w tym także moja, wieczerzę rozpoczyna dopiero po ukazaniu się na niebie pierwszej gwiazdy. W naszym domu praktykuje się zwyczaj wyciągania słomek spod obrusa. Według tej tradycji pod obrus kładzie się słomki, które po wieczerzy biesiadnicy wyciągają. Osoba, która wyciągnie słomkę prostą będzie wieść życie proste i pozbawione niebezpieczeństw. Jeżeli słomka będzie przekrzywiona, wróży to życie kręte i nie łatwe.