Pracuje jako kierowca olsztyńskiej komunikacji miejskiej, a po godzinach zdobywa mistrzostwa

Na co dzień jest zawodowym kierowcą autobusów miejskich w Olsztynie, ale niewielu, których przewozi z przystanku na przystanek wie, że Krystian Mróz został mistrzem w Trójboju Siłowym na Mistrzostwach Polski federacji XPC w Siedlcach.

Krystian Mróz opowiedział nam, ile znaczy dla niego złoty medal i jak godzić siedzący tryb pracy z tak wyczerpującym sportem.

— Staram się cały czas systematycznie trenować, bo tylko systematyka pozwala utrzymać formę na wysokim poziomie — opowiadał Gazecie Olsztyńskiej.

Jak sam mówi, praca w jego zawodzie wiąże się z wielką odpowiedzialnością, wymaga skupienia i umiejętności przewidywania tego, co może się zaraz wydarzyć.

— Pogodzenie pracy z tak wyczerpującym sportem nie jest takie proste, jak mogłoby się wydawać. Mam pracę zmianową, zdarza się więc, że na treningi chodzę w nocy. Wychodzę z założenia, że aby coś osiągnąć, trzeba na to ciężko zapracować. Nie raz są wzloty i upadki, jednak dzięki determinacji, samozaparciu i dyscyplinie wiem, że mogę osiągnąć swój cel. Nic samo się nie zrobi — tłumaczył.

Przygoda z trenowaniem Krystiana rozpoczęła się 17 lat temu, ale jak zaznacza, nie zamierza się zatrzymywać. W jego treningach dopingują go jego bliscy, którzy nieustannie go podziwiają za wytrwałość i upartość w treningach.

— Niejednokrotnie szedłem na siłownie w środku nocy, a wracałem dopiero o poranku — wspominał.

Jak się czuje jako złoty medalista?

— Muszę przyznać, że jest to niesamowite uczucie, stanąć na podium i zdobyć na dodatek tytuł mistrza to jest coś — mówił nam Mróz.

To jednak nie jedyny sukces jaki ma na swoim koncie mężczyzna. W swojej karierze zdobył kilka tytułów, a w prywatnej kolekcji ma wiele medali i pucharów, m.in. jest mistrzem Europy, mistrzem Polski oraz trzecim najsilniejszym człowiekiem na świecie w kategorii wagowej do 75 kg Senior.

Jak tłumaczył, niekiedy trudno jest mierzyć się z przeciwnikami, którzy nie ukrywają, że stosują doping, jednak jest to dla niego pewnego rodzaju motywacja, żeby trenować jeszcze więcej i pokonywać ich bez wspomagaczy.