Pójść za Bogiem

BÓG NAJWAŻNIEJSZY

Po przeczytaniu dzisiejszego fragmentu Ewangelii chciałoby się w ramach komentarza powiedzieć krótko i zdecydowanie: „Gdy Bóg jest na pierwszym miejscu, wtedy wszystko inne jest na właściwym miejscu”. Tylko takie spojrzenie na wypowiedziane przez Jezusa słowa pozwoli nam je właściwie zrozumieć i odnieść do naszego codziennego życia.
Dziś, mimo różnych przeciwności wielu ludzi idzie za Jezusem. Idą dzieci, idą dorośli, idą osoby w podeszłym wieku. Wśród nich jesteśmy i my. Chrystus zwraca się do nas, mówi, co jest najważniejsze, uczy jak być Jego uczniem. Czyż nie warto wsłuchać się uważnie w te słowa? Warto, bo są to słowa życia wiecznego.
Jezus mówi najpierw o potrzebie wyrzeczenia, samozaparcia, ofiarności. Kształtują one w człowieku charakter, pozwalają mu panować nad sobą. Jezus zachęca nas byśmy kochali Go bardziej aniżeli duszę swoją – droga do tej przedziwnej miłości wiedzie przez ofiarne spełnianie warunków chrześcijańskiego życia.
Dlatego muszę się zastanowić: Czy mogę być uczniem Chrystusa? Przecież trudno jest mi się rozstać z dobrami tego świata, trudno jest mi porzucić wszystko i wszystkich i iść za Nim. Czy jestem gotowy do wszelkich poświęceń z miłości do Chrystusa?
Dzisiejszy świat potrzebuje "niespokojnych i otwartych serc". Wielu się już zdecydowało! Czy są szczęśliwi? Czy nie żałują? Przecież mogliby żyć tak wspaniale, przecież mogliby tyle osiągnąć. Dla nich najważniejsza stała się jednak więź z Chrystusem.
Pójście za Jezusem wymaga dużej ofiary, wyrzeczenia, zaparcia. Jeżeli Pan żąda, aby dać mu pierwszeństwo w naszym życiu, to decyzję taką trzeba głęboko rozważyć. Decyzja pójścia za Jezusem musi być dojrzała, gra idzie bowiem o wielką stawkę – o życie wieczne. Dlatego nie wystarczy uwierzyć w Jezusa. Trzeba zdać sobie sprawę z tego, czego Jezus ode mnie oczekuje. Wyrzec się wszystkiego, aby być uczniem Jezusa – oto zadanie, które dziś Pan Jezus stawia przed nami. Chodzi o przyznanie właściwego pierwszego miejsca właśnie Jemu.