Sercem nidziczanin, umysłem fizyk, a talentem - organizator

Urodził się 10 marca 1946 roku w Woli, niedaleko Nidzicy. Skończył nidzickie liceum, a potem fizykę na Uniwersytecie w Gdańsku. Wrócił do tego samego LO jako nauczyciel fizyki.

W murach szkoły spełnił się zawodowo, pracując też jako wicedyrektor i - przez blisko 20 lat - jako dyrektor. W międzyczasie ukończył studia podyplomowe w zakresie zarządzania oświatą.

Dbał o zachowanie wysokiego poziomu szkoły i szacunek dla tradycji. Był też autorem licznych pomysłów i inicjatyw, z których wiele jest realizowanych do dziś.

To również on wymyślił konkurs poezji, prozy i piosenki francuskiej - bodaj najstarszą nidzicką imprezę kulturalną, która trwa nieprzerwanie od 31 lat.

W liceum poznał przyszłą żonę, Janinę, nauczycielkę języka francuskiego. Zgodnie przeżyli razem 47 lat dochowując się dwójki dzieci i trojga wnuków.

Na emeryturze zaangażował się w prace Nidzickiego Uniwersytetu III Wieku jako jego prezes. Przez osiem lat wkładał w tę społeczną funkcję wiele serca, niestrudzenie wymyślając dla słuchaczy coraz to nowe atrakcje i wyzwania.

Był autorytetem dla wielu osób. Chętny dzielić się wiedzą, inspirował do myślenia. Człowiek czynu. Energiczny, pomysłowy, kreatywny. Umiał dyskutować, zawsze z dużą kulturą i szacunkiem dla rozmówców.

Odważnie wygłaszał swoje poglądy. Miał dar przekazywania myśli i formułowania wniosków, co widać było chociażby w jego felietonach do Gazety Nidzickiej. Pasjonat historii, polityki, sportu, fotografii, brydża. Z zamiłowania - majsterkowicz i ogrodnik. Życzliwy dla świata, pogodny, chętnie służący pomocą innym.

Ówczesny Starosta Nidzicki Grzegorz Napiwodzki: Pan Stanisław swoje życie nierozerwalnie związał z Nidzicą, a karierę zawodową – z Liceum Ogólnokształcącym im. Stanisława Wyspiańskiego, którego był wieloletnim dyrektorem. Jako dyrektor troszczył się o poziom nauczania, dobre imię, ceremoniał i tradycje szkoły. Śp. Stanisław był pedagogiem wymagającym, ale wymagającym mądrze i życzliwie, wspierającym młodzież i oddanym swojej pracy zawodowej. W życiu cenił prostotę i transparentność. Kochał żyć, cechowała go wielka pogoda ducha. Wśród swej rodziny i znajomych miał opinię człowieka wesołego i dowcipnego.