Ocalić od zapomnienia

Szczęśliwy ten, którego grób odwiedzają bliscy. Nie ma bowiem nic smutniejszego na cmentarzu niż mogiły opuszczone, rozmyte przez deszcze i roztopy, z zardzewiałymi krzyżami, wytartymi nazwiskami, których nie da się już odczytać.
Wiele jest zaniedbanych i zapomnianych cmentarzy. Pochowani są na nich ludzie, którzy zamieszkiwali te ziemie na długo przed nami. Niektóre groby są skromne, inne ozdobione. Pochowane w nich osoby poza śmiercią łączy to, że obecnie prawie nikt o nich nie pamięta...

Często przejeżdżając przez niewielkie miejscowości widzimy porośnięte krzewami, zaniedbane cmentarze. Czasem o tym, że w danym miejscu był cmentarz, można się tylko domyślać na podstawie charakterystycznego ukształtowania terenu lub roślinności. Dawniej prawie w każdej wiosce był cmentarz. Przez wiele lat miejsca te zarosły, pomniki poprzewracały się, lub ktoś im w tym pomógł.

Na uroczystość, która odbyła się na cmentarzu w Piasutnie przybyły władze samorządowe, mieszkańcy Piasutna oraz przybyli z Niemiec byli mieszkańcy tej miejscowości ze swoimi rodzinami. Poświęcenia obelisku i krzyża dokonali: ewangelicko-augsburski proboszcz Adrian Lazer oraz proboszcz Jerzy Malewicki.

Również wójt Gminy Świętajno Alicja Kołakowska dziękowała za uczczenie pamięci spoczywających na cmentarzu mieszkańców.
— Nasz dom jest tam, gdzie cmentarze naszych bliskich — zwracała się do zebranych Alicja Kołakowska. — Cmentarz w Piasutnie jest miejscem szczególnym, wyjątkowym dla dawnych i obecnych mieszkańców. Wszyscy jesteśmy spadkobiercami powojennej Polski. W Piasutnie rośnie już 4 pokolenie wywodzących się z powojennych osadników. Rozumiemy jednak, że dla ludzi urodzonych tu przed wojną miejsce to jest bliskie sercu jako miejsce narodzin, dzieciństwa i dorastania. Cieszę się, że dzięki inicjatywie pana Gerharda Syski udało się uczcić pamiątkowym kamieniem wszystkich, których życie związane było z Piasutnem.

Z ogromnym wzruszeniem o Piasutnie wypowiadał się jej były mieszkaniec Gerhard Syska, który urodził się w Piasutnie i spędził dzieciństwo właśnie tutaj.
— Dla mnie to szczególny zaszczyt być tutaj — mówił wzruszony. — Tutaj się urodziłem, w 1966 roku wyjechałem do Niemiec. Latem 1975 roku jechaliśmy do Piasutna kiedy zobaczyłem swoją miejscowość musiałem zatrzymać samochód, bo wzruszenie nie pozwalało mi jechać dalej. Jestem wciąż zakochany w Piasutnie. Jest to najpiękniejsza wioska, nasze Piasutno. Wracam tu często myślami i kiedy tylko mogę odwiedzam to miejsce z rodziną. W 1993 roku przyjechałem tu z rodziną i byłem zszokowany wyglądem cmentarza. Praktycznie nie było go widać, tak był porośnięty drzewami i krzewami. Uporządkowaliśmy go wtedy trochę, rok później interweniowaliśmy w Urzędzie Gminy. Kiedy tylko przyjeżdżaliśmy do Polski sprzątaliśmy na cmentarzu. Teraz jest on zadbany i cieszy nas to bardzo. Dla mnie jest to miejsce szczególne i bardzo chcę, żeby ocalić je od zapomnienia. To zawsze będzie w mojej pamięci. Niech ta tablica, będzie symbolem naszej pamięci, bo jest to miejsce wyjątkowe. Jestem szczęśliwy i bardzo wzruszony.

Na tablicy umieszczonej na głazie znajduje się napis po polsku i po niemiecku: "Pamięć chroni przed zapomnieniem. Pamięci wszystkich mieszkańców Piasutna, którzy tutaj lub daleko od rodzinnych stron znaleźli swój wieczny spoczynek".
Uroczystość uświetnił swoim występem Chór "Pasjonata".