Pisanie wierszy daje jej satysfakcję

Ma tam swoich przyjaciół, którym ufa i z którymi lubi spędzać czas. Czuje się wśród nich bezpiecznie. Swoje najskrytsze uczucia pokazuje w wierszach.

— Bo pisanie wierszy daje mi poczucie mojej własnej wartości. Czuję się szczęśliwa, bo wiem, że wiele mogę. Pisanie daje mi też motywację do dalszego rozwoju.

— Co było impulsem do napisania pierwszego wiersza?

— Zaczęłam pisać po tym jak przeczytałam tomik wierszy autorstwa pani Ewy Ekiert Jaworskiej. Pierwszy wiersz, jaki napisałam nosi tytuł "Noc". Jest to wiersz o cioci, która odeszła. Była noc, leżałam już w łóżku, słuchałam muzyki. Zobaczyłam przez okno gwiazdy. Przypomniała mi się ciocia. Była bardzo dobra. Bardzo przeżyłam jej śmierć. Poczułam, że muszę napisać wiersz, w którym wyrażę swój smutek. Od tamtej pory piszę wiersze prawie codziennie. Zawsze, gdy męczy mnie jakieś uczucie, o którym chcę opowiedzieć. Piszę wtedy, gdy poczuję natchnienie lub, gdy coś się dzieje, albo gdy muszę rozwiązać jakiś trudny problem.

— O życiu, przyrodzie, przyjaźni. Są odzwierciedleniem mojego życia, reakcją na to, co się obecnie dzieje. To jest taki mój poetycki pamiętnik. W wierszach wyrażam swoje uczucia: radość, smutek, złość. Zależy to od nastroju w jakim jestem.

— Są i negatywne, i pozytywne. Czasami jest mi smutno, czasami jestem szczęśliwa. Piszę o tym co mnie boli lub cieszy. Są też wiersze o przyjaźni. Jestem ostrożna w zawieraniu znajomości i zaprzyjaźnianiu się. Dużo czasu musi upłynąć zanim komuś zaufam.  Zaufałam swoim kolegom i koleżankom z grupy przysposobienia do pracy. Ich znam od dawna. Dobrze się dogadujemy i im ufam. Moją najlepszą przyjaciółką jest Monika. Moimi przyjaciółmi są także pieski, które są bardzo oddane. Na nie zawsze można liczyć. Zaufałam również nauczycielom, którzy mnie uczyli. Dzięki ich cierpliwości  bardzo wiele się nauczyłam. Od klasy IV uczę się w Ośrodku Rehabilitacyjno -Edukacyjno - Wychowawczym. Teraz jestem wychowanką grupy przysposobienia do pracy. Bardzo dużo się tutaj nauczyłam i nadal uczę. Potrafię szyć. Zawdzięczam to bardzo cierpliwej pani Teresce. Potrafię wypalać obrazki w drewnie i wiele innych rzeczy. Poza tym uczę się tutaj zwykłego życia. W grupie jest bardzo dobra atmosfera. Czuję się tutaj jak w domu. Wszyscy się lubimy, przyjaźnimy. Nic mi tu nie grozi. Czuję się bezpiecznie.

— Przede wszystkim satysfakcję z tego, że coś mi się udało. Chciałabym, aby moje wiersze zostały kiedyś wydane.

— Taekwondo i muzyką. Słucham muzyki i lubię piosenki Lady Gagi. Czytam w internecie dużo artykułów o tematyce pedagogicznej. Interesuje mnie także moda. Lubię kupować ciuchy. Oglądam również seriale "Barwy szczęścia" i "Promyk nadziei" i przyglądam się strojom bohaterów. Są one dla mnie wskazówką co jest modne. Na facebook'u oglądam filmiki z modą i poradami. Najbardziej lubię sukienki, spódnice, bluzeczki i marynarki. Wolę ubrania klasyczne. Często chodzę w spodniach, bo jest wygodnie.

— Chciałabym się całkowicie usamodzielnić i żyć na własny rachunek. Znaleźć pracę, mieć własne  mieszkanie i pracować. Najbardziej odpowiadałaby mi praca w schronisku dla zwierząt. Mogłabym pracować w domu seniora, w Caritasie. Odpowiada mi praca, która polega na pomaganiu innym. Po cichu marzę o założeniu własnej firmy np. sprzątającej.
Halina Rozalska

"SZCZĘŚCIE"
Czuję się szczęśliwa
Bo każdego dnia jesteście przy mnie.
Dostrzegacie mnie.
Uważacie mnie za dobrego człowieka.
Mam nadzieję, że tak pozostanie.
Z wami czuję się jak w raju.

"NOC"
Wieczór zapada. Na niebie błyszczy gwiazda.
Moja dusza wciąż płacze. Serce biegnie do Ciebie.
Pozostaje jednak nadzieja, że znów zasiądziemy razem do stołu.

"PRZYJACIEL"
W życiu nie ma prawdziwych przyjaciół.
Najlepsze są psy, bo one nigdy Cię nie zawiodą.
Będą z Tobą do końca swoich dni.
One poprawią Ci nastrój.
Zawsze będą mieć czas dla Ciebie.

"POEZJA"
Poezja jest poezją.
Poezja jest nadzieją.
Poezja jest promieniem.
Poezja jest wiarą.
Poezja jest czymś przyjemnym.
Poezja jest dziennikiem,
Który spisuje wszelkie dla nas wiadomości.

" LISTOPAD"
Listopad to wyjątkowo smutny czas.
Wspominamy wszystkich naszych bliskich.
Wieje silny wiatr i jest ponuro.
Stoimy nad grobami
I myślimy dlaczego tak się stało.