Wojewódzki Szpital Specjalistyczny w Olsztynie ponownie zdobył tytuł: „Szpital Dobrej Praktyki Żywienia Klinicznego”

Program „Szpital Dobrej Praktyki Żywienia Klinicznego” powstał, aby żywienie kliniczne było powszechnie stosowane we wszystkich polskich szpitalach. Organizatorem programu jest Polskie Towarzystwo Żywienia Pozajelitowego, Dojelitowego i Metabolizmu (POLSPEN), a swoim patronatem program objęli: Ministerstwo Zdrowia, Narodowy Fundusz Zdrowia, Polskie Towarzystwo Żywienia Klinicznego, Polskie Towarzystwo Żywienia Klinicznego Dzieci, Towarzystwo Chirurgów Polskich, Polskie Towarzystwo Chirurgii Onkologicznej, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Naczelna Izba Aptekarska, Polska Federacja Szpitali, Polska Unia Szpitali Klinicznych, Stowarzyszenie Apetyt na Życie oraz Farmakoekonomika Szpitalna. W wyniku recertyfikacji nagrodzono Wojewódzki Szpital Specjalistyczny w Olsztynie.

— Placówki te spełniają wysokie standardy w żywieniu klinicznym co z pewnością ma wpływ na szybszy powrót pacjentów do zdrowia oraz lepsze rokowania w chorobach przewlekłych. W Szpitalach leczenie żywieniowe jest dostępne dla każdego pacjenta ze wskazaniami i jest dostosowane do indywidualnych potrzeb chorego — podkreśla prof. dr hab. n. med. Stanisław Kłęk.

Ostatnie lata wyraźnie pokazały problem polskich szpitali, polegający na niewykorzystaniu refundacji na diety poza i dojelitowe. Pacjenci, którzy nie mogli przyjmować diet doustnych, bardzo często po prostu głodowali, ponieważ w szpitalu nie było prowadzone odpowiednie żywienie kliniczne. — Jeżeli pacjent nie jest w stanie samodzielnie przyjmować pokarmów, powinien otrzymać leczenie poza i dojelitowe. Preparaty te są refundowane w ramach leczenia pacjenta — podkreśla prof. dr hab. n. med. Stanisław Kłęk, Prezes Polskiego Towarzystwa Żywienia Pozajelitowego, Dojelitowego i Metabolizmu.

W ramach programu zostały opracowane przez Radę Ekspertów kryteria Dobrej Praktyki Żywienia Klinicznego, które są podstawą uzyskania certyfikatu. Dla realizacji tych zasad niezbędne jest dokonywanie rzetelnej i regularnej oceny stanu odżywienia pacjenta oraz udostępnienie leczenia żywieniowego każdemu pacjentowi ze wskazaniami do takiego leczenia.

— Wprowadzenie działań mających na celu poprawę efektywności terapii żywieniowych stosowanych w szpitalach jest niezbędnym elementem niosącym za sobą pozytywne konsekwencje zarówno dla pacjenta, jak i samej placówki. Efektywna terapia żywieniowa w leczeniu pooperacyjnym pacjenta pozwala na ograniczenie powikłań, co przekłada się na koszty leczenia i czas pobytu w szpitalu. Niestety nadal powszechne jest niedożywienie szpitalne. Wielokierunkowe konsekwencje niedożywienia przekładają się nie tylko na efekty leczenia, ale także stan zdrowotny po zakończeniu terapii — wyjaśnia prof. dr hab. n. med. Stanisław Kłęk, Prezes Polskiego Towarzystwa Żywienia Pozajelitowego, Dojelitowego i Metabolizmu.

Leczenie Żywieniowe

Żywienie kliniczne jest niezwykle istotną częścią leczenia wielu chorób, które podejmuje się by poprawić lub utrzymać stan odżywienia pacjenta. Leczenie Obejmuje ocenę stanu odżywienia pacjenta, ocenę zapotrzebowania na substancje odżywcze, zlecanie i podawanie odpowiednich dawek energii, białka, elektrolitów, witamin, pierwiastków śladowych i wody w postaci zwykłych produktów odżywczych, płynnych diet doustnych lub sztucznego odżywiania, monitorowanie stanu klinicznego i zapewnienie optymalnego wykorzystania wybranej drogi karmienia.

Polska służba zdrowia korzysta z refundacji żywienia pozajelitowego oraz dojelitowego, a lekarze mają świadomość potrzeby korzystania z żywienia klinicznego, natomiast problem niedożywienia szpitalnego wciąż dotyka dużej liczby pacjentów.

Polskie Towarzystwo Żywienia Pozajelitowego, Dojelitowego i Metabolizmu tworząc program „Szpital Dobrej Praktyki Żywienia Klinicznego – Leczenie przez żywienie” pomaga całej kadrze medycznej podnieść jakość leczenia żywieniowego w szpitalach i uregulować proces żywienia w wielu placówkach.

Otrzymanie certyfikatu, który potwierdza przestrzeganie przez placówkę najwyższych standardów w zakresie leczenia żywieniowego oraz możliwość zapewnienia każdemu pacjentowi z ryzykiem żywieniowym odpowiedniej opieki hospitalizacyjnej jest przyznawany na okres 2 lat.