Rok temu wybuchła wojna. To rok pomagania - mówi szefowa iławskiego koła Związku Ukraińców w Polsce

Panię Lubomirę poprosiliśmy o refleksję dotyczącą wydarzeń z minionego roku.

- Dla nas, mniejszości ukraińskiej żyjącej w Polsce, wybuch wojny to był szok. Nasze przerażenie i chęć pomocy spowodowały, że zaczęliśmy działać. Całą dobę odbierałam telefon, będący często pierwszym kontaktem uchodźców z Iławą. Ludzie jadąc do nas, dzwonili i prosili o ulokowanie. Później nasze działania troszkę się zmieniły. Byliśmy potrzebni, jako znający język ukraiński, do tłumaczenia. To była praca przy nadawaniu numerów PESEL, w sądach. Zresztą do tej pory tak jest, bo ludzie nadal przyjeżdżają. Teraz częściej nie z powodu bezpośrednich działań wojennych, a z biedy, braku prądu i wody, zimna.
Staramy się też wychodzić do ludzi, którzy tu mieszkają, nie odmawiamy, staramy się nadal pomagać.
Uważam, że iławianie zachowali się pięknie. Także bardzo ładnie miejskie i powiatowe władze podeszły do tematu. Muszę to podkreślić, bo to była – i jest – pomoc zbiorowa.

eka