Co warto zwiedzić w Nidzicy?

Już w maju przyjeżdżają pierwsi turyści. Najczęściej są to szkolne wycieczki. W czasie wakacji odwiedzają nas turyści indywidualni. Wrzesień to powrót dzieci szkolnych. Zwiedzających z roku na rok przybywa. Nidzicki zamek jest największą budowlą gotycką na Mazurach. Jako jeden z nielicznych został po wojnie odbudowany.

— Znajduje się w nim sala historyczna z dziejów Ziemi Nidzickiej z ciekawymi eksponatami. Mają tu również siedzibę nidziccy rycerze, którzy organizują turniej rycerski, w którym biorą udział drużyny zagraniczne. Zimą odbywa się Rejza Zimowa. Przez cały rok nasz zamek tętni życiem. W sali widokowej co miesiąc są wernisaże wystaw znanych artystów polskich. Poza tym zamek przeszedł kolejną rewitalizację. Jest winda, którą można się dostać na salę rycerską. Warto do nas przyjechać — mówi Magdalena Ekiert Jaworska - kierownik Działu Animacji Kultury.

Nidzica liczy sobie już 642 lata. Została lokowana na prawie chełmińskim. Akt lokacyjny ówczesnego Neidenburga w roku 1381 wydał mistrz Zakonu Krzyżackiego Winrych von Kniprode. Wkrótce, dzięki doskonałemu położeniu, miasto zostało siedzibą prokuratorii.

ZAMEK
Idąc na zamek od strony rynku, musimy pokonać trochę schodów, żeby wejść na dziedziniec zamkowy. Wolna wspinaczka na pewno jednak nikomu nie zaszkodzi. Najpierw wchodzimy na przedzamcze. Następnie główną bramą zamkową na dziedziniec główny i już możemy podziwiać bryłę zamku w całej okazałości.

Wnętrza zamkowe zwiedzamy z przewodnikiem.

Zamek pochodzi z XIV wieku. Jak podaje Lucjan Czubiel, wybór miejsca na jego budowę był nadzwyczaj trafny, gdyż z trzech stron był otoczony bagnami, miał dojście i połączenie z lądem stałym jedynie od strony wschodniej. Budowę rozpoczęto około 1370 roku, a zakończono około 1400 roku.

Zamek nidzicki był jednym z największych zamków krzyżackich. Wznosi się na rzucie wydłużonego prostokąta. Jest zbudowany z cegły na kamiennej wysokiej podmurówce. Posiada dwie wieże. Zamek składa się z głównego budynku zachodniego, który jest podpiwniczony. Piętro zajmowała kaplica, refektarz i kancelaria. Trzecie piętro skrzydła zachodniego było pomieszczeniem spichlerzowym. Skrzydło wschodnie zamku flankowane jest wieżami. Znajduje się w nim brama przejazdowa przesklepiona, która tworzy rodzaj szyi bramnej.

Obecnie zamek służy mieszkańcom jako centrum kultury. Natomiast w części muzealnej możemy podziwiać grube sklepienia kolebkowe, makietę zamku i miasta, dawnych murów obronnych.

Turystę na pewno zainteresuje rekonstrukcja unikatowego systemu odwadniającego złożonego z glinianych garnków, który znajdował się pod kamienicami na nidzickim rynku.

W czasie prowadzonych tam badań archeologicznych, na głębokości 2 metrów odkryto naczynia izolacyjne. Naczynia mają okrągłe dna, a wylew formowany w czworokąt zwęża się ku dołowi. Naczynia te są ułożone do góry dnem. Jest to ciąg systemu, który chronił od wilgoci i zimna, znajdującego się pod budynkami w pierzei wschodniej średniowiecznego miasta.
W salach na parterze znajduje się wystawa historyczna, w której są również inne ciekawostki, np. naczynie do palenia kawy, pralka ręczna z XIX wieku, repliki uzbrojenia, narzędzia tortur.

W kolejnej sali, dawnym refektarzu, kaplicy i kancelarii, obecnie zwanej salą rycerską, podziwiać możemy piękne sklepienia i zachowane freski gotyckie z przełomu XIV i XV wieku.

Jeden z nich przedstawia świętą Weronikę trzymającą chustę z odbitą twarzą Chrystusa. Do dzisiaj turyści są zaskoczeni tym, że oczy Chrystusa ciągle podążają za zwiedzającymi.

Trzecia kondygnacja, dawny spichlerz, pełni obecnie funkcję galerii. Jest też salą widokową, ponieważ z krużganków, które ją otaczają, podziwiać można panoramę Nidzicy.

Jedna kula
Znajduje się dwa kilometry na południowy wschód od Nidzicy, na polach wsi Tatary. Na wierzchołku kamienia umieszczona jest kula. Według legendy jest to kula, którą z nidzickiego zamku wystrzelił Jan Nowak w kierunku Tatarów, zbliżających się do miasta i odpoczywających przy kamieniu. Kula zabiła wodza oddziału tatarskiego. Tatarzy odstąpili od zdobywania zamku i łupienia miasta.